Θα παρακολουθήσουμε φωτογραφικά την κατασκευή της κεντρικής ροζέτας γιά ούτι. Το ξύλο που χρησιμοποιείται είναι κερασιά. Δύο κομμάτια πάχους 0,1 cm έχουν κολληθεί μεταξύ τους, με τα «νερά» τους σταυρωτά. Κατόπιν κολλιέται το σχέδιο που θα κοπεί.
Ανοίγεται μιά μικρή τρύπα, γιά να περνά το πριονάκι της σέγας, σε κάθε κομμάτι του σχεδίου που θα αφαιρεθεί.
Ξεκινά το κόψιμο του κεντρικού κομματιού.
Διορθώσεις με φαλτσέτα.
Το κεντρικό τμήμα του σχεδίου, έτοιμο.
Κόβονται τα επόμενα τμήματα…
και τα τελευταία.
Διορθώσεις με λιμάκια…
και τέλος, το «πλέξιμο» του σχεδίου.
Η ροζέτα έτοιμη…
και τοποθετημένη στο καπάκι, μαζί με τις δύο μικρότερες.
«Σβήσιμο» του καπακιού, στο εσωτερικό της τρύπας.
Ζωντάνεμα του ξύλου της ροζέτας, με λίγο βερνίκι.
Διαμόρφωση εσωτερικών ενισχύσεων του καπακιού (καμαριών).
Ακουστικός έλεγχος του καπακιού, πριν την τοποθέτησή του.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΟΝΙΜΟΠΟΥΛΟΣ 
8 Απριλίου, 2009 στο 8:34 πμ |
Θαυμάσια δουλειά!
Έργο τέχνης!
8 Απριλίου, 2009 στο 3:12 μμ |
Πραγματικό έργο τέχνης…
11 Απριλίου, 2009 στο 2:41 μμ |
Πολύ καλή δουλειά, συγχαρητήρια. Μια ερώτηση θα θελα να κάνω, η οποία βέβαια αν εμπιπτει στα μυστικά της τέχνης δεν θα πάθει και τίποτα αν μείνει αναπάντητη. Σχετικά με τα σχέδια (π.χ. της ροζέτας) παραδοσιακά τουλάχιστον, ο κάθε μάστορας φτιάχνει τα δικά του, πρώτα σε χαρτί με μολύβι και ύστερα με πενάκι; ή υπάρχουν και κλασικά σχέδια που αντιγράφονται από τους μαστόρους: Γιατί έχω ακούσει π.χ. να λένε αυτό το μπουζούκι μ’ αυτές τις φιγούρες είναι του τάδε…αρα χαρακτηριστηκές φιγούρες του κατασκευαστή…
Και κάτι ακόμα το σβήσιμο του καπακιού στην τρύπα γίνεται μόνο όταν μπαίνει ροζέτα σωστά;
12 Απριλίου, 2009 στο 5:50 μμ |
Εξαρτάται πώς βλέπει κανείς αυτή την Τέχνη.
Υπήρχαν μάστορες και εγαστήρια, που σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν και την τελευταία διακοσμητική λεπτομέρεια ενός οργάνου, που η δουλειά τους εύκολα ξεχωρίζει. Υπήρχαν και άλλοι που απλά αντέγραφαν -με λίγες ίσως τροποποιήσεις- τη δουλειά άλλων.
Με τη μεγάλη εξάπλωση κάποιων οργάνων, η τυποποίηση που προέκυψε ήταν αναμενόμενη. Βλέπουμε έτσι όργανα που ενώ μοιάζουν αισθητικά πάρα πολύ μεταξύ τους, προέρχονται ωστόσο από διαφορετικά εργαστήρια.
Στην καλλιτεχνική οργανοποιία, η προσπάθεια του οργανοποιού είναι να δημιουργήσει ολοκληρωμένα, προσωπικά μοντέλα, σχεδιασμένα και κατασκευασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από τον ίδιο. Δε λείπουν όμως και οι αναφορές σε παλιότερους μάστορες και τεχνικές κατασκευής, όπως και τα «δάνεια» -με τις ανάλογες προσαρμογές- γιά την ολοκλήρωση ενός μοντέλου.
Το σχέδιο γιά τις ροζέτες του ουτιού που βλέπετε, είναι τροποποίηση παλιότερου σχεδίου μου γιά τη ροζέτα ενός λαούτου.
Τέλος ναι, το σβήσιμο του καπακιού στις τρύπες του ουτιού είναι συνηθισμένο, δε σημβαίνει όμως το ίδιο και στις τρύπες του λαούτου η του μπουζουκιού, παρ`όλο που έχουν ροζέτα.
Στα όργανα επίσης με ανοικτή ακουστική τρύπα,η διαμόρφωση του καπακιού στα χείλη της, παίζει το δικό της ρόλο στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
12 Απριλίου, 2009 στο 5:59 μμ |
Να προσθέσω ακόμη, γιά όσους φίλους επισκέπτονται το blog μου, πως η έννοια των «μυστικών της τέχνης» θεωρούσα πάντα πως ανήκει σε άλλη εποχή και ουδέποτε την υπερασπίστηκα. Το αντίθετο μάλιστα.
Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε ελεύθερα!
15 Απριλίου, 2009 στο 7:50 πμ |
Συγχαρητήρια , πολύ όμορφη . Πότε με το καλό θα είναι έτοιμο το όργανο να περάσουμε και για καμιά βουτιά ?
15 Απριλίου, 2009 στο 4:29 μμ |
Πιστεύω σε κανένα εικοσαήμερο να παίζει, χωρίς όμως το βερνίκι του. Θα το κρατήσω περίπου δύο βδομάδες κουρδισμένο για τυχόν μικροέπεμβάσεις και κατόπιν θα βγάλω τις χορδές γιά να γίνει το βερνίκι.
Άμα είναι γιά βουτιά, περάστε . Ύπάρχει και μιά άλλη…έκπληξη (τελειωμένη !) να δεις και να ακούσεις από κοντά, που θα δημοσιεύσω σύντομα και στο blog.
23 Απριλίου, 2009 στο 1:54 μμ |
θα κάνω ντου τότες σύντομα … ελπίζω το νερό να είναι παγωμένο και το κανό ετοιμοπόλεμο …χι χι … καλή επιτυχία στα λούστρα~
4 Οκτωβρίου, 2013 στο 12:52 μμ |
Φοβερη δουλεια,τα βλεπω εδω σε εικονες και θαρρω οτι ειναι ευκολα…ας πουμε!
Εγω παιδευομαι για μια ροζετα οχι τοσο περιτεχνη οσο αυτη του αρθρου και την εχω σπασει ηδη δυο φορες….παμε για τριτη αποπειρα:)
17 Ιανουαρίου, 2016 στο 4:54 μμ |
ευγε