Η διαδικασία αποκατάστασης παλαιών οργάνων που έχουν υποστεί στατικές μεταβολές , οι οποίες πολλές φορές επιδεινόνονται από προηγούμενες πρόχειρες η κακές επισκευές, είναι επίπονη και χρονοβόρα. Βρισκόμαστε πάντα σε αναζήτηση της κατάλληλης – κατά περίπτωση- τεχνικής που θα λύσει οριστικά το πρόβλημα και θα εξασφαλίσει τη ζωή του οργάνου για πολλά ακόμη χρόνια.
Το συγκεκριμένο βιολί, ανήκε σε παλαιό παραδοσιακό μουσικό. Δε γνωρίζουμε τον κατασκευαστή του, διότι στο εσωτερικό του δεν υπάρχει σχετική ετικέτα. Στη θέση της βρίσκεται η ετικέτα που βλέπετε, που αναφέρει ότι το όργανο συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεση των Βρυξελλών του 1935. Από τη φράση «Membre du Jury», εικάζεται πως έχει κατασκευαστεί από καταξιωμένο βιολοποιό, μέλος της κριτικής επιτροπής, και εκτέθηκε εκτός συναγωνισμού. Η σημερινή του εικόνα ήταν κακή, με πολλές προγενέστερες κακές επισκευές που έπρεπε να αναιρεθούν. Θα δούμε παρακάτω δύο σημεία της επισκευής και των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν που παρουσιάζουν, νομίζω, ενδιαφέρον.
Ο βραχίονας, ο οποίος πρέπει να είχε αντικατασταθεί, βρίσκονταν λοξά τοποθετημένος από προηγούμενη παρέμβαση. Γενικά, όλη η περιοχή γύρω από τον επάνω τάκο, παρουσίαζε πολλά προβλήματα.
Φαίνεται το μπράτσο με τον τάκο, αφού αφαιρέθηκαν. Το κομμάτι του πίσω καπακιού στο τακούνι του μπράτσου ήταν σπασμένο και το δεξιό τμήμα μαζί με το φιλέτο είχαν κακότεχνα προστεθεί, από νέο ξύλο.
Έχουν αποκολληθει κατά μεγάλο μέρος οι πλευρές, έχει γίνει πατούρα και έχει ετοιμαστεί νέο κομμάτι ξύλου για να προστεθεί στο κατεστραμένο σημείο της πλάτης.
Το νέο τμήμα έχει κολλήσει και γίνεται η επεξεργασία του, εσωτερικά.
Ο νέος τάκος, έτοιμος να τοποθετηθεί στη θέση του.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα υπήρχε στο καπάκι του οργάνου. Πολλαπλά σπασίματα, είχαν άσχημα επισκευαστεί με αποτέλεσμα η καμπυλότητα στο σημείο του καβαλάρη να έχει ισιώσει εντελώς και σε κάποιο σημείο να βυθίζεται ελαφρά και προς τα μέσα. Για την επαναφορά της, ακολουθήθηκε η διαδικασία που θα παρακολουθήσετε, στη συνέχεια…
Το καπάκι, τοποθετήθηκε σε πλαίσιο και καλύφθηκε με λεπτή μεμβράνη φαγητού.
Στη συνέχεια, καλύφθηκε με λεπτό γύψο καλλιτεχνίας, για να δημιουργηθεί εκμαγείο.
Το εκμαγείο, δουλεύεται εσωτερικά, γιά να δημιουργηθεί το αρνητικό της καμπυλότητας , όπως αυτή θα πρέπει να ήταν αρχικά, στα σημεία που ίσιωσαν.
Με ζεστό ατμό, ανοίγονται και καθαρίζουν όλες οι κολλήσεις και υγραίνεται η παραμορφωμένη περιοχή. Επίσης, υγραίνεται και θερμαίνεται πάνινο σακουλάκι, το οποίο έχουμε προηγουμένως γεμίσει με λεπτή άμμο θαλάσσης.
Αμέσως, τοποθετούμε και πιέζουμε το σακουλάκι με την άμμο πάνω στην περιοχή που θέλουμε να επαναφέρουμε. Το καπάκι θα μείνει έτσι πιεσμένο, σε ξηρό περιβάλον, για 10 περίπου μέρες, μέχρι να στεγνώσει εντελώς.
Γίνονται κατόπιν οι κολλήσεις, μία-μία, σε όλα τα ανοίγματα και ενισχύονται εσωτερικά.
Η αρχική καμπυλότητα του καπακιού, έχει πλέον επανέλθει!
Μετά την αντικατάσταση και του πίσω τάκου, το φοδράρισμα της θέσης της ψυχής, την τοποθέτηση νέα μπάρας , το κούρδισμα και τον εμποτισμό, το σώμα του οργάνου είναι πλέον έτοιμο να κλείσει !
ΝΙΚΟΣ ΦΡΟΝΙΜΟΠΟΥΛΟΣ 